التیام یک زخم. برطرف کردن یک آزردگی. امیدی از یک رهگذر. نمیدانم چه به سر خانواده‌هایشان آمد. اما همین حالا به ذهنم رسید که اگر مُرده بودند بعد از چند ماه با این همه دغدغه‌ی بزرگ و کوچک در خیال من این‌قدر زنده به‌نظر نمیرسیدند. یادشان تا ابد در قلب ما می‌ماند. مُرده‌ها هستند که فراموش میشوند. خواهرها و بردارها و همسران و فرزندانی که پرپر شدنشان قلبمان را فشرد و کاممان را تلخ کرد، تا ابد در خاطرمان خواهند ماند. “زنده” خواهند ماند.
مربوط به چشمهایش، چشمهایشان
